Hij herinnerde zich de derde dag wat hij eigenlijk aanvankelijk niet durfde te denken. Op die verhelderende ochtend, op het dorpse land, met afnemende wind, wist hij weer dat alle levende dingen om hem heen behoefte hadden aan licht en lijn. Sterker nog: zij waren al licht en lijn! Je kon het zo oprapen!

Zijn vrouw vond hem uit liefhebberij erg grappig. Regelmatig en met een groot hart hield zij echt van zijn apenkop. Dag en nacht waren voortaan nooit meer gescheiden.
Ze bleven kinderloos.