Het land geurt, de meeuwen schreeuwen en wij hebben elkaar in acht jaar niet gezien.

Zij is niet echt veranderd, al vindt ze zelf van wel Haar mond trekt nog even treurig als voorheen: familietrek, niets aan te doen. Ik neem haar koffer aan en zeg: Blij je weer te zien!

Zij kijkt stil om zich heen. Uitgangsogen.
Ik leid haar naar buiten, naar mijn auto. Zij praat nu veel en alleen over haar werk. Ik luister. Let op de weg. Kijk haar af en toe scheef aan.
Er zijn geen vragen.
Ze is heel zelfvullend.