Het duurde even voordat ik zag dat het gezicht voor mij hoogstwaarschijnlijk niet dubbel maar driegelaagd was.

Toen ik mijn hoofd draaide om beter te kunnen zien, zag ik het duidelijk en werd erg bang.

Hoewel er niets aan de situatie was veranderd voelde ik mij me ineens loodzwaar gevloerd, mijn hart ging sneller kloppen, sloeg op hol.
Ik kon nu blijkbaar vorige levens en de dood in de ogen zien. Alsof ik midden in dit schouwspel stond en tegelijk de verschrikkelijke inspirator was.

De man zelf had niets in de gaten en begroette me vrolijk.