Het was een koude lente en het zou nog wel twee weken dooraarzelen met de bomen. Dit jaar was er alleen maar wat afwachtend groen.

Daarnaast was ook nog mijn hoofd met daarin een meisje dat elke dag, vlak na het opstaan, smeekte om een mooi mals vriendje. Laat hem kronkelpadend hier heen komen, wetend dat hij altijd welkom is – sprak ze dan met dichte mond.

Ze vond zichzelf behoorlijk aantrekkelijk. Ze was een mooie bleke glinstervis, die door alle netten zich vrijglipte. Haar lenig lijf met de bijna borsten, deed pijn van verlangen.

Het schijnkindermondje was spraakmakend scherp, soms bot.
Zij was een zaterdagsmeisje op weg naar haar eerste bal en het was lente met veel hartegrond.