(Soort herinnering)
's Morgens was het mistig. We lagen nog in bed.
Ik herinner me dat we de klanken van vogels beschuldigden van plagiaat. Ons leven stond te rillen en was niet in staat de tijd in te schatten.

Jij dacht dat je alles van je aan mij had laten zien, maar het was te mistig, dus bleef het steken in een wat vaag modder-aanrommel-gevoel. Zonder aandacht zoeken naar iets voorbij de horizon.

We leefden in door anderen geleefde tijd. Dat heet vroeger.